1
Brommerrace seizoen 1992 team Krabbenborg.
In 1991 werd Sjoerd door zeer constant rijden 7e in het eindklassement van de zwaarst
bevochten klasse, "De Formuleklasse".
Aangezien er een duidelijk stijgende lijn in de resultaten zat, zou in 1992 een serieuze gooi naar
de kampioenstitel gedaan worden.
Hiervoor moest er wel een nieuw frame komen, omdat het reglement voor 1992 in
tegenstelling tot '91 het rijwielgedeelte volledig vrijgaf. Het matig sturende bromfiets frame werd
dus vervangen door een compleet frame van een 125cc racer. aanvankelijk was Sjoerds
financiële positie niet toereikend genoeg, maar het (gapende) gat in de begroting werd door
Henk Elschot gedicht. Dat het nieuwe frame een zeer goede zet was, zou later wel blijken. Ook
werd ter voorbereiding van het seizoen op de thuisbasis een compleet nieuwe werkplaats
ingericht mede dankzij de hulp van bouwbedrijf EBO. Aan de Yamaha krachtbron werd niet
veel gewijzigd, dit had immers in de laatste paar races van '91 al bewezen snel genoeg te zijn.
5 April, de eerste krachtmeting van het seizoen 1992 op de kartbaan te Berghem.
De strategie voor het komende seizoen was al lang uitgezet, de eerste paar races voorzichtig
rijden. Dit om absoluut niet een keer uit te vallen. Een keer uitvallen betekend namelijk een
slechte startpositie in de volgende races. Immers de startvolgorde wordt bepaald aan de hand
van de tussenstand in het klassement.
De eerste kwalificatiewedstrijd leek goed te verlopen. Een goede start, en zelfs nog 2 rondes op
kop gelegen. Maar toen sloeg het noodlot toe: Liggend op een 3e positie begaf de carburateur
bevestiging het, zodat Sjoerd hulpeloos kon toezien hoe de kwalificatie door zijn broer
Siegfried werd gewonnen. (Toch nog een lichtpuntje).
Door het uitvallen in de kwalificatie mocht hij in de C race starten, om voor de laatste paar
punten te rijden. In deze reed hij wel beide keren met overmacht als eerste over de finish.
Siegfried, zat het na de kwalificatie ook niet mee,in de eerste manche viel hij uit met een
lekkende koppakking, en in de tweede viel hij "letterlijk" uit, waar hij ook nog eens een zwaar
gekneusde schouder aan overhield.
Sjoerd bezette na Berghem de 38e plaats in het klassement.
De 2e race op de wielerbaan te Brakel.
De kwalificatie wedstrijd werd door Sjoerd op de sloffen gewonnen. Dit gaf hem het recht om
in de eerste manche vanaf een 11e plaats te starten. Tijdens de kwalificatie had hij echter al
gemerkt dat de motor niet optimaal liep. Hij demonteerde hij de cilinder om de oorzaak van
het niet goed lopen te zoeken. Hij kon echter het euvel niet vinden. Techneut Raymond die
normaal zulke karweitjes opknapt was er deze keer niet bij, hij bevond zich in een ander
rennerskwartier en wel in Hockenheim om Jeffry de Vries te assisteren met telemetrie.
2
In de eerste manche gebeurde dan ook direct waar Sjoerd zo bang voor was geweest. Na een
halve ronde en liggend op een 6e plek viel hij in een keer stil. Er was een gat in de zuiger
gebrand. Einde van de racedag dus...
Zo zakte Sjoerd nog veel verder in het tussenklassement, naar de 49e plaats.
Siegfried had meer geluk en werd in beide manches 7e.
De 3e race op de kartbaan in Veldhoven.
Inmiddels had Raymond een compleet nieuw blok klaargemaakt, met een zgn. Bidalot cilinder.
Deze had maar een nadeel, de cilinderinhoud bedroeg namelijk maar 47 cc ipv. de toegestane
50cc. Deze cilinder bood daarentegen zoveel voordelen, dat dit nadeel op de koop werd
toegenomen. Het debuut van het nieuwe blok (dat zich overigens weer zonder Raymond
afspeelde) viel letterlijk in het water. De kwalificatie wedstrijd werd wel weer gewonnen, maar in
de eerste manche brak een draadje van de ontsteking, en in de tweede manche zorgde een
regenbui voor vochtproblemen rond de bougie. Hortend en stotend kwam hij als 18e over de
finish en behield daarmee nog net zijn 49e plaats in het tussenklassement.
Siegfried werd een maal 12e en een maal 10e.
De 4e race op de wielerbaan te Rotterdam.
De voorbereiding voor deze race was perfect. Middels een bouwtekening van de "verse" baan
verkregen via een relatie bij de gemeente Rotterdam werd thuis de eindoverbrenging al zeer
nauwkeurig afgesteld. Ook de weerberichten waren goed. Zelfs Raymond zou weer eens
meegaan, deze meldde zich echter de avond tevoren af. Voor het eerst liep hij Jeffry de Vries
eens niet in de weg, nee hij werd zelfs bijna onmisbaar geacht. Omdat de brommer perfect liep,
en er inmiddels ook een andere monteur had gemeld,(Peter Domhof) vond Sjoerd dit niet zo
erg.
Dat de brommer inderdaad perfect liep kon iedereen na de kwalificatie beamen. Voor de
derde opeenvolgende keer werd het hele veld met qualifiers op een flinke achterstand gezet.
De eerste manche. Eindelijk was het zover, Sjoerd pakte na een bliksemstart al gauw de
koppositie, maar was dit kopwerk nog niet goed gewend. Met de hete adem in de nek van de
gretige achtervolgers maakte hij een stuurfoutje en moest even de berm in. dit uitstapje kostte
hem 3 plaatsen. Zo werd hij in de eerste manche als 4e afgevlagd.
Bij de start van de tweede manche mocht hij nu op de 4e plaats staan, wat een luxe.
3
In de tweede manche reed hij lang op de tweede plek, maar weer door de druk van de op hem
jagende achtervolgers maakte hij nogmaals een stuurfout. Ditmaal een fatale, hij raakte met zijn
voetsteun een paaltje, bleef er nog wel opzitten maar zonder schakelpook was het moeilijk
verder rijden. Wat een pech, weer geen punten. Maar hij had vandaag wel laten zien dat hij wel
degelijk in de kopgroep thuishoorde. Ook bij de organisatoren van de brommerrace's begon nu
Sjoerd's pech op te vallen. Zo kreeg hij tijdens de prijsuitreiking een aanmoedigingstrofee
aangeboden, om toch vooral de moed niet op te geven.
Na Rotterdam was de plaats in het klassement de 39e.
Siegfried was in de eerste manche 7e geworden, in was in de tweede manche op weg naar een
goede 5e plaats, toen hij in de laatste ronde onderuit gleed en alsof dat nog niet genoeg was ook
nog eens over zijn hoofd werd gereden door een machteloze collega. Hij raapte het restant
bromfiets snel weer op, en kon nog als 15e finishen.
De 5e race op de wielerbaan te Nijmegen.
Deze baan was altijd al favoriet bij Sjoerd, een lekker lang recht stuk en een serie zeer snelle
bochten. Hier zou net als in Rotterdam het sterke raceframe en het extra motorvermogen dat
het nieuwe blok nu leverde goed tot zijn recht komen. Alles leek erop dat er vandaag maar
eens flink gescoord moest worden, zelfs Raymond was aanwezig (Misschien bang voor de
nieuwe monteur?). De kwalificatie gaf weer het bekende beeld.
In de eerste manche reed Sjoerd al snel naar de eerste plaats, en ogenschijnlijk was de race al
bekeken, totdat de benzinetank ontluchting verstopt raakte, en de motor begon te pruttelen.
Voordat Sjoerd de ontluchtingsslang had losgetrokken, was hij al door 8 rijders gepasseerd.
Toen begon een ware inhaal race, waarbij hij bij elke doorkomst een nieuw baanrecord op zijn
naam zette. Aan de finish bedroeg zijn achterstand op de nummer twee nog maar amper 10
cm. Ook de tweede manche verliep niet geheel vlekkeloos, Ronald Overbeek lukte het om
Sjoerd de halve race achter zich te houden, toen deze even de berm in moest dacht Sjoerd er
voorbij te zijn, totdat mijnheer Overbeek weer ruw de baan opreed, hierbij Sjoerd bijna
rammend. Ze verdwenen zo samen in de berm. Hieruit was Sjoerd als eerste weer vertrokken.
De inmiddels gepasseerde Alexander van Rossem werd in de eerst volgende bocht vakkundig
terug gezet naar een tweede plaats. Zo kwam Sjoerd enkele ronden later staande op de
voetsteunen en wild zwaaiend met zijn armen als eerste over de finish.
De vreugde in het kamp werd nog groter toen ook nog eens bleek dat Sjoerd de dagover-
winning te pakken had. Zijn eerste reactie was "Ze hadden die aanmoedigingstrofee al veel
eerder moeten geven".
Het puntentotaal van Sjoerd werd na deze race maar liefst verdubbeld (van 93 naar 188). Zijn
klassering bedroeg nu 22e.
Siegfried eindigde in de eerste manche als 7e. In de tweede manche kon hij zelfs nog even
meekomen met Sjoerd, maar na 2 ronden viel hij uit met een defecte koppeling.
4
6e race op de wielerbaan te Eibergen.
Aan deze race gaat een verhaal vooraf. In 1991 kwam het Raymond en Sjoerd ter ore dat er in
Eibergen een pracht van een wielerbaan was aangelegd. Na daar eenmaal te hebben rond
gekeken waren ze beide overtuigd, hier zou en moest volgend jaar een brommerrace komen.
Daaropvolgend werd de SOBW ingelicht en werden tevens de eerste contacten met "De
Kroonrijders" gelegd (Een motorclub uit Eibergen). Begin dit jaar waren de zaken rond, mits
we zelf ook flink de handen uit de mouwen zouden steken. Met veel hulp van vrienden en
bekenden hebben we de veiligheid van de baan op ons genomen. Dit betekende dat er zo'n
750 strobalen langs het parcours geplaatst moesten worden. Een derde deel kwam van vaders
strozolder, de rest werd aangeleverd door de ABTB uit Zieuwent. Ook moesten wij voor
enkele baancommissarissen zorgen, maar met enkele fanatieke leden van onze eigen
motorclub (de MCM uit Marienvelde) was ook dit probleem opgelost. Tenslotte kwam een
buurtbewoner in de laatste week nog even lastig doen. Bijna werd de race afgelast, maar de
gemeente is toch bezweken onder de hoge druk van de KNMV/SOBW, alsmede de Kroonrijders.
De eerste training verliep zeer slecht. Misschien hadden we het iets te druk gehad met de
organisatie. In de tweede training ging het gelukkig wat beter. De kwalificatie werd voor het
eerst dit jaar niet door een Krabbenborg gewonnen, maar door Edwin Schilt. Sjoerd
kwalificeerde zich als tweede.
Inmiddels hadden de als BACO's opererende MCM leden een premie uitgeloofd voor de
Krabbenborg die als eerste een manche overwinning op zijn naam wist te brengen. Lukte dit
niet, dan zou de premie 's avonds in het café omgezet worden in drank.
Nog niet eerder in 1992 bleef de kopgroep zo groot als in de eerste manche in Eibergen. Dit
had als oorzaak de slechte inhaal mogelijkheden op de smalle en bochtige baan. Door te
profiteren van foutjes van anderen wist Sjoerd als 4e te finishen. Dit resultaat viel dus 100%
mee na de slechte training.
In de tweede manche mocht Sjoerd op de tweede startrij starten, en zat hij er dus vanaf het
begin goed bij. Na enkele ronden reed hij dan ook op kop, en behaalde zo zijn tweede manche
overwinning in 1992, en dit nog wel in de "thuisrace". Dit was dan de beloning voor al het
verrichtte werk in Eibergen.
Tijdens de huldiging mocht Sjoerd behalve de beker voor de tweede plaats in het
dagklassement ook de MCM premie in ontvangst nemen. Hierna begon het werk weer, het
opruimen van 750 strobaaaalen.
's Avonds werd een groot deel van de premie alsnog in drank omgezet. In het algemeen
klassement stegen we van de 22e naar de 18e plaats.
Siegfried zat het die dag niet mee. Hij was een keer in de kwalificatie gevallen, en in de eerste
manches deed hij dit nog eens dunnetjes over. In de laatste manche maakte hij het sloopkarwei
af door de gehuurde Kreidler in 5 stukken te rijden. Moeder Krabbenborg was al een half jaar
van het roken af, maar begon in eibergen weer met deze slechte gewoonte. (Wat wil je, als je je
eigen zoon maar liefst drie keer op een dag door de lucht ziet vliegen.)
5
7e race (weer) te Berghem.
Aangezien de baan in Berghem erg kort is en Raymond nog steeds van mening was dat Sjoerd
alleen op lange rechte stukken gas kon geven, liet deze`weer verstek gaan. Hij ging dit keer
maar eens met Cees Doorakkers mee naar de grand prix van Frankrijk.
Tijdens de trainingen in Berghem ging het dan ook zeg maar gerust slecht. De banden moesten
na elke rit van hardnekkig aan de banden klevend rubber ontdaan worden. Het weekend
voorafgaande aan de brommerrace was er op deze baan nog een kartwedstrijd meetellend voor
het Europees kampioenschap verreden. Deze jongens hadden dan ook nogal wat rubber op de
baan achter gelaten wat geholpen door het warme weer (het werd die dag 30 graden Celsius)
goed aan de banden bleef plakken.
In de kwalificatie wedstrijd ging het gelukkig wel goed, tenminste Sjoerd werd als eerste
afgevlagd.
De eerste manche: Vanaf de derde startrij lukte het Sjoerd om als tweede door de eerste, en als
eerste door de tweede bocht te sturen, en dan ook nog eens zonder vals gestart te hebben. (Dit
kon namelijk van menig andere rijders niet gezegd worden.) Siegfried was nu eens in de
gelegenheid om Sjoerd's rijtechniek eens goed te bestuderen. Deze had zich niet weten te
kwalificeren. Zijn frame bleek na de crash in Eibergen toch minder scherp te sturen dan hij had
verwacht. Afijn Sjoerd wist de koppositie vast te houden, tot aan de finish, welke hij weer als
een "Kevin Swantz" staande op zijn voetsteunen passeerde.
De voorspelling voor de tweede manche leek nu niet zo moeilijk meer. Vertrekkend vanaf pole
position moest Sjoerd toch zeker de race kunnen winnen. Zo gezegd zo gedaan. Met deze twee
manche overwinningen op zak mocht hij nu de beker voor de dagoverwinning in ontvangst
nemen, en weer 100 punten aan zijn conto toevoegen. De plaats in het klassement bedroeg
inmiddels de 14e.
8ste race op de wielerbaan te Tilburg.
Deze race werd georganiseerd door de supportersclub van Cees Doorakkers. Cees was zelf
ook aanwezig om te kijken of die wilde verhalen van Raymond juist bleken te zijn. De baan was
(gelukkig) erg lang. Niet dat dit zo perse nodig was voor een goed resultaat, maar het maakte
het er wel eenvoudiger op. de YAMAHA was momenteel op topsnelheid namelijk de snelste
van het veld (direct gevolgd door enkele snelle Zundapps). In de kwalificatie liet Sjoerd er dan
ook geen gras over groeien, en finishte maar liefst 20 seconden voor de nummer twee.
De start van de eerste manche verliep slecht, zodat er op de inmiddels nat geworden baan extra
gas gegeven moest worden. Aangeland op een derde plaats werd de race afgevlagd. de
nummers een en twee waren Jean Paul van Rossem en Arnold van de Berk. Beide op zo'n
snelle Zundapp.
6
Voor de start van de tweede manche werd door Sjoerd nog even een psychologische truc
uitgehaald. Deze wees Jean Paul er uitdrukkelijk op dat wilde hij nog kampioen worden, hij
absoluut niet uit mocht vallen. Indien hij erg dicht bij Sjoerd zou komen te rijden, was de kans
natuurlijk groot dat deze wat extra risico ging nemen, en daarbij is natuurlijk altijd de kans
aanwezig dat beiden de baan horizontaal zouden verlaten.
Met de start leek het er even op alsof Jean Paul de boodschap niet helemaal had begrepen. Met
z'n drieën (derde man was Arnold van de Berk) vlogen ze pal naast elkaar op de eerste bocht
af. Arnold was de eerste die afhaakte en kneep al vroeg in de remmen. Jean Paul hield het wat
langer vol, maar het was toch Sjoerd die als eerste de eerste bocht indook. Dit was dan ook
meteen het spannendste moment van de wedstrijd geweest. Jean Paul bleef nog wel in de buurt,
maar kon (of wilde )niet meer tot de aanval overgaan. Zo behaal de Sjoerd zijn 5e manche
overwinning van dit seizoen. Hierdoor stegen we weer twee plaatsen in het klassement, en wel
naar de 12e.
siegfried reed in Tilburg wegens vakantie perikelen niet mee.
9e race te zwolle.
De races in zwolle worden al jaren door de Zwolse motorclub georganiseerd. Dit jaar zou het
wegens een jubileum helemaal een grote happening worden. Er waren tal van activiteiten naast
de races. Het belangrijkste was voor de rijders de aanwezigheid van een TV filmploeg.
Hierdoor was natuurlijk iedereen extra gebrand om goed te presteren. Zo ook het groentje dat
al in de eerste training dacht Sjoerd bij te kunnen houden, en zelfs een inhaal poging deed. Dat
dit fout af moest lopen had iedereen die enigszins bekend is met de brommerraces kunnen
voorspellen. De schade na de valpartij die ogenblikkelijk volgde was dan ook groot. De
scheldwoorden die toen over de Zwolse hei galmden zullen we hier maar niet meer herhalen.
Met een geleende benzinetank en 10 meter plakband wist Sjoerd gelukkig wel weer de
kwalificatie te winnen.
De start van de eerste manche viel tegen, maar gelukkig was er genoeg vermogen aan boord om
op het eerste rechte stuk maar liefst 4 man tegelijk te passeren. "Het was net een slalom" aldus
Sjoerd.In de daarop resterende ronder reed hij zich naar een matige derde plaats. Matig omdat
duidelijk te zien was dat Sjoerd op het rechte stuk inliep, maar op het bochtige deel weer
terrein verloor.
Na een "teambespreking" werd aan de tweede manche begonnen. In deze manche kon hij het
tempo in de bochten wel bijbenen. Op het rechte stuk zette hij zijn fiets steeds weer naast de
fiets van Jean Paul, maar deze gaf niet toe, en wist Sjoerd de hele race achter zich te houden.
Zo werd hij in de tweede manche als 2e afgevlagd. Totaal nog goed voor de derde plaats in het
dagklassement, maar nog belangrijker, hij was nu op de 9e plaats in het algemeen klassement
aangeland, zodat er de volgende race niet meer gekwalificeerd hoefde te worden.
Siegfried eindigde die dag (door een duidelijk gebrek aan vermogen) maar op een 17e en 12e
plaats, in de eerste en tweede manche.
7
10e race te Oldenzaal.
Oldenzaal staat bekend om de korte baan met weinig inhaal mogelijkheden en ook nog eens
een slecht wegdek. Ook begon het die dag ook nog eens te regenen.
De eerste manche was snel afgelopen voor Sjoerd, al in de 2e bocht moest hij in het stof bijten.
Maar niet alleen hij, ook de motor had een flinke hoeveelheid stof en zand binnen gekregen.
Van verder rijden was dus geen sprake, en wilden we de tweede manche nog meerijden, dan
moest wel eerst het blok volledig opengelegd worden, om deze goed te kunnen reinigen. Pas
dan mocht hij weer voor de tweede manche ingezet worden van Raymond. Voor het geval we
tijd tekort kwamen konden we eventueel de YAMAHA van Ronnie Timmer lenen, om in
ieder geval als 20e te eindigen (een 20e plaats levert nog altijd 26 punten op). Nadat Ronnie de
sportklasse had gewonnen, kwam hij zijn brommer keurig voorzien van startnummer 7 bij ons
afleveren. 5 minuten voor de start van de tweede manche was onze eigen YAMAHA echter
weer helemaal gereed. Nu kon sjoerd nog serieus op jacht naar punten, hoewel dat wel moeilijk
zou worden vanaf de 20e startplaats.
Het sleutelen had ons veel zweet gekost (6 man sterk) maar het was de moeite geweest, Sjoerd
werd toch nog 8e. De hele race in Oldenzaal werd beheerst door de snelle Zunddapps. Voor
het eerst dit jaar gingen alle podiumplaatsen naar Zundapp rijders.
Deze hadden hiermee bewezen naast erg hard te lopen ook nog eens goed te accelereren van
uit een bocht.
Siegfried werd een keer als 10e en een keer als 11e afgevlagd.
11e race te veldhoven.
Tijdens de trainingen had Siegfried laten zien dat hij vandaag wel eens hoger zou kunnen scoren
dan Sjoerd. Beiden wisten zich probleemloos te kwalificeren. In de race verwees Sjoerd
siegfried alsnog naar een minder hoge klassering. Maar veel meer zat er voor sjoerd ook niet in.
Een matige 8e plaats was het resultaat. Ook de tweede manche bracht geen verbetering, toen
bleef hij steken op de 7e plaats.
De oorzaak van dit matige presteren werd niet in Sjoerd gezocht, maar bij de andere rijders.
Gedurende het seizoen was het niveau dusdanig gestegen (De winnaar van de B race had vorig
jaar op basis van zijn ronde tijden de A race kunnen winnen). Op de lange banen viel het
passeren van de rijders in de subgroep nog wel mee, je kon ze gewoon op vermogen voorbij
rijden, maar als je op de korte banen een slechte start hebt, zit je klem.
Dit is dus hetgeen waar we aan het begin van het jaar zo bang voor waren.
8
12e en laatste race te Valkenswaard.
Gelukkig, een lange baan. Na de trainingen waren we weer optimistisch gestemd. Ook een
onschuldige schuiver in de kwalificatie bracht Sjoerd niet van zijn stuk. Alleen toen hij voor het
eerst dit jaar op een lang recht stuk werd ingehaald door een rode Honda ging er een belletje
bij hem rinkelen. Dit bestaat niet! Wat deze Honda aan snelheid te veel had, had de coureur
aan bochten techniek te weinig. Zo lukte het deze om sjoerd in de bochten zodanig op te
houden dat de kopgroep steeds verder uit het zicht verdween. Hij was` dan ook diep
teleurgesteld toen hij maar als 8e werd afgevlagd. Enkele andere rijders hadden het rode gevaar
ook opgemerkt, en gezamenlijk werd tegen de Honda een protest aangetekend, de
cilinderinhoud zou te groot zijn. helaas zou de controle pas na de tweede manche plaatsvinden,
zodat hij ook de tweede manche weer zou kunnen verzieken voor Sjoerd.
In de pauze werden we verrast door de catering (welke het hele jaar keurig werd verzorgt door
Nicole Waalderbos). dit keer kregen we geen belegde broodjes, maar waren enkele dames
onder grote publieke belangstelling karbonades aan het braden.
De start van de tweede manche, Sjoerd dacht maar aan een ding, als ik die Rooie maar voor
blijf. Maar helaas, weer hetzelfde liedje. Op het eerste rechte stuk kwam de Honda weer
voorbij. Na de eerste ronde werd echter de race afgevlagd, er had zich een grote valpartij
voorgedaan in de subgroep waarbij de situatie in eerste instantie ernstig leek. Gelukkig viel de
schade nog mee, een gebroken sleutelbeen en 3 bromfietsen total loss.
Na de herstart lukte het Sjoerd wel om de Honda op het eerste rechte stuk voor te blijven. "Als
ik nu maar extra hard door die snelle bocht ga, neem ik direct een voorsprong op hem,
waardoor hij me niet meer bij zal komen" dacht Sjoerd. Helaas in die ene bocht was het
wegdek net even wat natter als in de andere bochten. Op een 5e plaats liggend gleed hij
onderuit, maar niet alleen, de nummers 1 tm 3 gingen er ook bij liggen. Gelukkig was het deze
keer niet ernstig, en werd de race dus ook niet afgevlagd. Dit betekende echter wel dat Sjoerd
weer achteraan moest beginnen. Toen hij weer ronde de 10e plek was aangeland, maakte hij
echter weer een fout, en lag hij voor de vierde keer die dag. Toen heeft hij de brommer maar
opgepakt, en is rustig naar de finish gereden om zich als 17e te laten afvlaggen.
Het rode gevaar was met het wegvallen van de favorieten op de tweede plaats geëindigd, maar
moest nu nog even nader onderzocht worden door de technische commissie. Onder grote
belangstelling werd de kop gelicht, en kon er geconcludeerd worden dat de Honda maar liefst
52 cc cilinderinhoud had. (En dat terwijl wij het met 47 cc doen.) De coureur werd dus van de
uitslag geschrapt.
Tijdens deze laatste race werd "onze oude YAMAHA" uit 1991 ook weer ingezet. Een monteur
van Siegfried (Eric Spexgoor) zat vaak op te scheppen dat hij het veel beter kon. Al tijdens de
tweede training moesten de baancommissarissen hem samen met de bromfiets uit een sloot
halen. Zogenaamd omdat iemand hem had afgesneden. Na een snelle technische inspectie
door Raymond mocht Eric aan de race in de C groep beginnen. Dat Eric niet echt kon
presteren kan ook aan het vermogentekort hebben gelegen.
9
In het eindklassement Eindigde Sjoerd na het schrappen van de twee slechtste resultaten als 9e.
Siegfried bleef op de 15 plaats steken.
Inmiddels heeft Sjoerd een aanbieding gekregen om volgend jaar in het ZOKATORA racing
team op een 125 cc racer te gaan racen. Na lang overleg heeft hij besloten om dit fantastische
aanbod af te slaan. Hij wil graag, maar in de motorrace wereld gaat nogal wat geld om, en om er
zeker van te zijn om ook daadwerkelijk het hele jaar mee te kunnen rijden is net even te veel
geld nodig. Sjoerd gaat echter niet meer brommerracen. Hij heeft de brommer met alle
onderdelen aan Siegfried verkocht. Ook een donateursclub opgericht door zijn vrienden kon
hem niet meer van gedachten veranderen. Siegfried stopt juist met motorrijden en wil volgend
jaar graag kampioen worden in de bromfietsrace. Met de toegezegde hulp van Sjoerd en
Raymond moet zoiets binnen het bereik liggen.
Tenslotte nog even een dankwoord aan alle personen/bedrijven die het ons het afgelopen jaar
mogelijk hebben gemaakt om aan de top mee te kunnen racen.
Deze personen/bedrijven zijn: Autobedrijf Henk Elschot
Autosloperij Groenlo
MOTUL
BSM Exhaust Systems
Massink Bromfietsen
Fons Sprenkelder tweewielers
Tiben BIDALOT importeur
Bakkerij Toebes
Eric Boschker
Richard Harbers
namens racing team Krabbenborg.